तो आरशासमोर उभा राहिला, त्याच्या चेहऱ्यावर आनंद होता. त्याने केसांतून हात फिरवला... विचार करू लागला...
“लेखनातून स्वतःला व्यक्त करताना आतापर्यंत कितीतरी शब्द लिहायचे राहून गेले, कितीतरी गोष्टी लिहायच्या राहून गेल्या... कितीतरी शब्द वर्ड फाईलमध्ये टाईप करताना मीच घाबरलो होतो. कसलीशी भीती जाणवत रहायची, काही चुकणार तर नाही ना माझं? पण यापुढे असं नाही करणार... लेखक असो, चित्रकार असो किंवा कॅमेरामन असो. प्रत्येक कलावंत हा कलेच्या बाबतीत शेवटपर्यंत अतृप्तच असतो... आणि ही अप्तृप्ताच त्याला अधिकाधिक सुंदर एकापेक्षा एक सरस अशी कलाकृती जन्माला घालण्यासाठी प्रेरित करत असते... मी लेखक आहे. मी अनुभवलेलं, माझ्या आसपास घडणारं आणि माझ्या कल्पनेतील चित्रसृष्टी माझ्या गोष्टीत उतरते. मी लेखनातून नवं जग निर्माण करू शकतो.” त्याच्या चेहऱ्यावर गोड हसू येतं. तितक्यात त्याला आईची हाक ऐकू येते आणि त्याची तंद्री भंग पावते. तो पुन्हा हसतो आणि घरातून निघून जातो...
…आता तो आणि ती हँगिंग गार्डन या त्यांच्या लहानपणापासूनच्या आवडत्या ठिकाणी बसले आहेत. याच जागी त्यांची मैत्री शब्दांच्या पलिकडे जाऊन त्यात प्रेमाचा अँगल दिसू लागला होता. विश्वासानं एकमेकांना खूप गोष्टी सांगितल्या होत्या. त्यांचं प्रेम तिथेच फुललं होतं.
तो तिला कसलेही आढेवेढे न घेता म्हणाला, “I love you!!! Will you marry me?
ती म्हणाली, का?
तर तो म्हणाला, “मी लेखक आहे.”
“बरं मग?” तिने प्रश्नार्थक नजरेनं पाहत म्हटलं.
मग तो तिचा हात हातात घेऊन खट्याळपणे म्हणाला, “माझ्याशी लग्न केलंस तर मी एकटाच तुझ्यावर प्रेम करणार नाही तर हजारो शब्द, हजारो पानं जी मी आजवर लिहिली आहेत, ती सगळी तुझ्यावरच प्रेम करतील...[त्याने स्पष्ट केलं...”]
तिनेही खट्याळपणाने त्याच्या या स्पष्टीकरणाला नापंसती दर्शवली आणि म्हणाली, “प्रत्येक लेखक असंच म्हणतो, त्यात काय वेगळं?”
मग तो गंभीर होत म्हणाला, “आपण फक्त बिछान्यापुरते एकमेकांचे जोडीदार नसणार तर आपलं सहजीवन दोघांनीही समसमान पातळीवर राहून फुलवायचं आहे. Married Life मध्ये येणारे बरे-वाईट घटना-प्रसंग आपण एखाद्या फिल्मसारखे जगुया. ज्याचा शेवट नेहमी गोड आणि आपल्याला माणूस म्हणून समृध्द करणारा असेल...
मग ती म्हणाली, “आणि मी हे आपलं समृध्द सहजीवन माझ्या कॅमेऱ्यात कैद करून ठेवेन. आपल्या Married Life ची कॅमेरामन मीच असणार म्हटल्यावर... Angle, Expressions, Light, Composition, Settings, Lens हे सगळं कसं नीट जुळून यायला हवं ना...!!!”
तिचं हे वाक्य ऐकताच त्याने चमकून तिच्याकडे पाहिलं आणि म्हणाला, Words आणि Visuals एकमेकांच्या प्रेमात असतात, नेहमीच सोबत राहतात तसेच आपणही...तिने त्याच्या छातीवर आपलं डोकं ठेवलं...दोघांच्याही डोळ्यात त्यांच्या सहजीवनाचं स्वप्न आकार घेत होतं...
त्या दिवसापासून दोघांचंही WhatsApp Status आहे… “Words and Visuals Happily Married”
“लेखनातून स्वतःला व्यक्त करताना आतापर्यंत कितीतरी शब्द लिहायचे राहून गेले, कितीतरी गोष्टी लिहायच्या राहून गेल्या... कितीतरी शब्द वर्ड फाईलमध्ये टाईप करताना मीच घाबरलो होतो. कसलीशी भीती जाणवत रहायची, काही चुकणार तर नाही ना माझं? पण यापुढे असं नाही करणार... लेखक असो, चित्रकार असो किंवा कॅमेरामन असो. प्रत्येक कलावंत हा कलेच्या बाबतीत शेवटपर्यंत अतृप्तच असतो... आणि ही अप्तृप्ताच त्याला अधिकाधिक सुंदर एकापेक्षा एक सरस अशी कलाकृती जन्माला घालण्यासाठी प्रेरित करत असते... मी लेखक आहे. मी अनुभवलेलं, माझ्या आसपास घडणारं आणि माझ्या कल्पनेतील चित्रसृष्टी माझ्या गोष्टीत उतरते. मी लेखनातून नवं जग निर्माण करू शकतो.” त्याच्या चेहऱ्यावर गोड हसू येतं. तितक्यात त्याला आईची हाक ऐकू येते आणि त्याची तंद्री भंग पावते. तो पुन्हा हसतो आणि घरातून निघून जातो...
…आता तो आणि ती हँगिंग गार्डन या त्यांच्या लहानपणापासूनच्या आवडत्या ठिकाणी बसले आहेत. याच जागी त्यांची मैत्री शब्दांच्या पलिकडे जाऊन त्यात प्रेमाचा अँगल दिसू लागला होता. विश्वासानं एकमेकांना खूप गोष्टी सांगितल्या होत्या. त्यांचं प्रेम तिथेच फुललं होतं.
तो तिला कसलेही आढेवेढे न घेता म्हणाला, “I love you!!! Will you marry me?
ती म्हणाली, का?
तर तो म्हणाला, “मी लेखक आहे.”
“बरं मग?” तिने प्रश्नार्थक नजरेनं पाहत म्हटलं.
मग तो तिचा हात हातात घेऊन खट्याळपणे म्हणाला, “माझ्याशी लग्न केलंस तर मी एकटाच तुझ्यावर प्रेम करणार नाही तर हजारो शब्द, हजारो पानं जी मी आजवर लिहिली आहेत, ती सगळी तुझ्यावरच प्रेम करतील...[त्याने स्पष्ट केलं...”]
तिनेही खट्याळपणाने त्याच्या या स्पष्टीकरणाला नापंसती दर्शवली आणि म्हणाली, “प्रत्येक लेखक असंच म्हणतो, त्यात काय वेगळं?”
मग तो गंभीर होत म्हणाला, “आपण फक्त बिछान्यापुरते एकमेकांचे जोडीदार नसणार तर आपलं सहजीवन दोघांनीही समसमान पातळीवर राहून फुलवायचं आहे. Married Life मध्ये येणारे बरे-वाईट घटना-प्रसंग आपण एखाद्या फिल्मसारखे जगुया. ज्याचा शेवट नेहमी गोड आणि आपल्याला माणूस म्हणून समृध्द करणारा असेल...
मग ती म्हणाली, “आणि मी हे आपलं समृध्द सहजीवन माझ्या कॅमेऱ्यात कैद करून ठेवेन. आपल्या Married Life ची कॅमेरामन मीच असणार म्हटल्यावर... Angle, Expressions, Light, Composition, Settings, Lens हे सगळं कसं नीट जुळून यायला हवं ना...!!!”
तिचं हे वाक्य ऐकताच त्याने चमकून तिच्याकडे पाहिलं आणि म्हणाला, Words आणि Visuals एकमेकांच्या प्रेमात असतात, नेहमीच सोबत राहतात तसेच आपणही...तिने त्याच्या छातीवर आपलं डोकं ठेवलं...दोघांच्याही डोळ्यात त्यांच्या सहजीवनाचं स्वप्न आकार घेत होतं...
त्या दिवसापासून दोघांचंही WhatsApp Status आहे… “Words and Visuals Happily Married”
No comments:
Post a Comment