पहिली भेट

ट्रेन प्लॅटफॉर्मला लागलेली असते. विपुल ट्रेनमध्ये त्याच्या जागेवर जाऊन बसतो. समोरच्या सीटवर अजून कुणी न आलेलं पाहून त्या सीटवर पाय सोडून मस्त स्टाईलमध्ये बसतो. आणि नंतर स्मार्टली कॅमेरा घेऊन खिडकीतून लोकांची चाललेली धावपळ कॅप्चर करू पाहतो. आज तो खूपच रिलॅक्स मूडमध्ये आहे. त्यातच तो रमून गेला आहे. तेवढ्यात अपूर्वा येते.

अपूर्वा - अहो...शुक शुक, पाय बाजूला करा....ही माझी सीट आहे. (खिडकीतून बाहेर बघत असलेला विपुल मागे वळतो. अपूर्वाला बघतो आणि पाहतच राहतो. जणू काही तिच्यासारखी सुंदर मुलगी कधी पाहिलीच नाही. तो पाहतच राहतो. तिच्यावर असलेली त्याची नजर हटत नाहीय. त्याचं लक्ष नाहीय. हे पाहून अपूर्वा आवाज चढवून म्हणते..... ) अहो ऐकू येतंय ना तुम्हाला....पाय खाली घ्या...

विपुल भानावर येत पाय खाली घेतो.

अपूर्वा पुटपुटते, मान हलवते (काय मुलगा आहे हा, हिरोगीरी करायला आलाय वाटतं या अर्थी)

विपुल – तुम्ही मला काही बोललात का?

अपूर्वा – नाही नाही, या खिडकीतून येणाऱ्या वाऱ्याशी बोलतेय...

विपुल – नुसताच हसतो...

काही क्षण कुणीच बोलत नाही...

आता दोघेही अधून मधून एकमेकांकडे पाहतायत....विपुल किंचित हसतोय. अपूर्वा त्याच्याकडे पाहून नाकाचा शेंडा उडवते. पण तितक्यात अपूर्वाचं त्याच्या कॅमेराकडे लक्ष जातं. ती म्हणते...

अपूर्वा - तुम्ही फोटोग्राफर आहात?

विपुल – (चेहऱ्यावर किंचित हसू आणत म्हणतो...) नाही, फोटोग्राफी करायला आवडतं इतकंच....

आपण कोण आहात...

अपूर्वा – (पटकन म्हणते....) मी एक राजकुमारी आहे.....राजकुमारी. मालेगावात आमचा राजवाडा आहे...

विपुल – इम्तीयाज अलीच्या तमाशा मुव्हीचा इफेक्ट वाटतं,  आर यू जोकींग... आय नो यु आर ए ब्युटिफूल प्रिसेन्स... पण

(पुढे काही बोलणार तोच अपूर्वा त्याच्याकडे लक्ष न दिल्यासारखं करत आपल्या पर्समधून स्मार्ट फोन काढते. शो ऑफ करण्यासाठी. विपुलही बोलणं थांबवतो. हात उंचावून मोकळे करून घेतो. आणि खिशातून आयफोन 6 काढतो. अपूर्वा त्याच्याकडे बघतच राहते. तो आपल्या मित्राला फोन लावतो. बेल वाजते. मित्र फोन उचलतो.)

विपुल – हॅलो, हॅलो (ट्रेनचा आवाज) हाय आशू झोपलायस का?....बरंय तुमचं... व्हॉट्स अपवर मॅसेज वाचले सगळ्यांचे, तुम्ही सगळे येणार म्हणून मी तुमच्याबरोबर ट्रेनने यायला तयार झालो. आणि तुम्हीच ऐनवेळी नाही म्हणून सांगितलं. मी जाम चिडलोय तुमच्यावर....आपण नवीन प्रोजेक्टच्या वेळी भेटू ना... तेव्हा बघतो एकेकाला...पण इट्स ओके तसंही ट्रेनने आलो ते बरंच झालं म्हणायचं (अपूर्वाकडे स्माईल करत बघतो, अपूर्वाही फोनवर बोलणाऱ्या विपुलकडे पाहतेय. नजरानजर होते... त्याने फोन ठेवल्यावर मात्र आपण काही तुझ्याकडे पाहत नव्हतो अशा अविर्भावात खिडकीबाहेर पाहू लागते. खिडकीतून छान हिरवागार निसर्ग दिसत असतो.)

अपूर्वा – wow beautiful…

(विपुलची बाहेर काय दिसतंय ते पाहण्याची उत्सुकता वाढते. तोही खिडकीतून पाहू लागतो. दोघांची डोकी परस्परांना लागतात. ते पहिल्यांदाच एकमेकांच्या इतक्या जवळ येतात. अपूर्वा पटकन सावरते. मागे सरकून बसते. मग विपुलही मागे सरकून बसतो.)

विपुल – (अपूर्वाकडे पाहून म्हणतो....) त्याचं काय आहे ना की...कॅमेरा हातात असला की असं वाटतं कुठलंही Visual  नजरेतून सुटू नये... (असं म्हणत विपुल खिडकीतील हिरवागार निसर्ग बॅग्राऊंडला ठेवत अपूर्वाचा फोटो काढतो... Scene Cut