SAD SCENE

(विपुल आणि अपूर्वा खोलीत आहेत, अपूर्वा विपुलची बॅग भरते आहे.)

अपूर्वा – तुला दिल्लीला जावंच लागणार आहे का, नाही गेलास तर नाही का चालणार... कितीतरी दिवसांनी आज वेळ मिळाला होता...आज कुठेच जायचं नाही, फक्त तुझ्याच अवती भोवती राहून तुझ्याशी बोलत रहायचं ठरवलं होतं मी...आणि आता एक फोन आला काय...आणि तू निघालास काय... मी तुला अजिबात जाऊ देणार नाही. सांग तुझ्या साहेबांना मला माझ्या अप्पूसोबत रहायचं आहे...मी नाही येणार दिल्लीला...तिला सोडून कुठेच जाणार नाही. (ती त्याच्या हाताला घट्ट पकडून रडवेल्या स्वरात बोलते)

विपुल - अगं ए, वेडी आहेस का तू? 

फक्त चार दिवसांचा तर प्रश्न आहे, मी हा गेलो आणि हा आलो !

अपूर्वा – नको ना जाऊस, मला सोडून...(थोडं थांबून) ए मी येऊ का तुझ्यासोबत तिकडे?

विपुल – अगं पण तू तिकडे येऊन काय करणार, बोअर होशील.

अपूर्वा  - मी दारात उभी राहून तुला जाताना मनापासून बायसुध्दा करू शकणार नाही... (रडते आहे आणि ती त्याला मिठी मारते.)

विपुल - (तिच्या डोक्यावरुन हात फिरवत बोलतो.) मी दिल्लीहून आलो ना की आपण कुठेतरी लांब फिरायला जाऊया...दोघंच...प्रॉमिस...तू पण ना...तिचे डोळे पुसतो. पहिल्यांदाच तुझं इतकं हळवं रूप पाहतोय मी. पण माझी अप्पू अशी नाही... ती खूप स्ट्राँग गर्ल आहे...राईट...हे घे. काळजी करू नकोस. मी माझं काम संपलं की एक क्षणही तिथे थांबणार नाही. (तो तिला एक छोटंसं क्यूट टेडिबियर देतो.) तुला माझी खूप आठवण आली ना की याच्याशी बोल, तुला खूप छान वाटेल...आणि कसलंही टेन्शन घेऊ नकोस. मी आहे ना... तुझं सगळं टेन्शन मला दे...आणि तू हस पाहू...तुझी क्यूट स्माईल बघितल्याशिवाय माझाही पाय निघणार नाही घरातून...(अप्पू चेहऱ्यावर हसू आणण्याचा प्रयत्न करते, पुन्हा रडवेल्या डोळ्यांनी त्या टेडिबियर कडे पाहते. तो हातात घेऊन पुढे चालू लागते.) (तिला पाठमोरी जड पावलांनी पुढे जाताना पाहून म्हणतो.) अजिबात नाही ऐकणार ही मुलगी...जिद्दी आहे...

पहिल्यांदा हिला भेटलो, तेव्हा वाटलं नव्हतं...या मुलीच्या मी कधी प्रेमात तरी पडेन का, सारखे भांडायचो...आणि आता हिच्याशिवाय माझ्या आयुष्याची कल्पनाच मी करू शकत नाही. आय मिस यू टू अप्पू...

(आणि स्वतःच्या डोळ्यांच्या ओलावलेल्या कडा पुसतो.  त्याच्यासाठीही तिला सोडून जाणं, जिवावर आलं आहे. असे विपुलच्या चेहऱ्यावर भाव… बॅग उचलून जायला निघतो...Scene cut)