मे म्हयनो म्हंजे कामव आसता आनि
चाकरमान्यांच्या येन्यामुळा मौजपन आसता. मे म्हयन्याच्ये दिवस कश्ये सरतत काय कळना
नाय. गेल्या आयतवारी येक क्रिकेट मॅच खेळवची असा सगळ्या तरुन झिलग्यांका वाटला. ही
मॅच चाकरमानी पोरगे इरुद्ध गावातले पोरगे अशी खेळाची ठरली. सुटीत लय चाकरमानी
इल्लले. त्येंकाव मजा वाटली. आदल्या दिवसा गावकारांच्या पडयेत सगळे जमान ह्याबद्दल
बोलाक लागले. गाववाले म्हनाक लागले आमी चाकरमान्यांका हरवतलव. मगेन चाकरमानीव
रंगात इले आमीपन तुमका हरवतलव म्हनाक लागले. ते खेळाचा नयीन सामानसुमान, पिवळे-निळे टीशर्ट घालून तयारव झाले.
गावात रामेसराच्या देवळाच्या बाजूक
रायचा मोठा भराड आसा. थय ही पेशल मॅच खेळवली जानार होती. गावातल्या पोरांकडे कायच
खेळाचा सामान नाय होता. हा,
पन खास अशी
पिड्याची बॅट होती. ह्या पिड्याच्या बॅटीफुडे यमआरयफची बॅटसुदा झक मारता. गावातले
पोरगे वायच घाबारलले,
हे चाकरमानी
पोरगे जिंकले तर गावच्या पोरींसमोर आपल्याक त्वांड दाकूक नको. आता करायचा काय? समरो, पवलो, निलगो, पकलो जमले इच्यार करुक लागले. ह्या
चाकरमान्यांका कायतरी ‘मालवणी भॅट’ देवक होयी. आनि ही मॅच फिक्स करुक होयी. पन
त्येनी आपल्यावांगडासुदा असा काय केल्यानी तर? दोनव टीमच्ये पोरगे गावड्यांच्या मांगरात जमले. चाकरमानी पोरगे म्हनाक
लागले आमी तुमका एमआरएफच्यो बॅटी देतव तुमी हरा. गावच्ये पोरगे म्हनाक लागले. आमी
तुमका आंब्याच्यो पेटयो आनि काजूगराची पाकिटा देतव तुमी हरा. अशी हेनी सामनी सामनी
बसानच मॅच फिक्स केल्यानी.
चाकरमानी पागाळले त्येनी हराचा
ठरवल्यानी. झाला,
मगेन रायच्या
भरडावर ही पेशल मॅच झाली. चाकरमानी हरले आनि गाववाले जिंकले. गावात सगळी मंडळी मॅच
बघूक जमलली. त्येंका कायतरी खटाकला मगेन ह्याची इचारपूस झाली तेवा मांजरेकरांचो
दिपलो पचाकलो, सरपंचाका म्हनालो ही मॅच आधीच फिक्स केल्लली होती. सरपंचासकट
सगळ्यांका लय मोठो धक्को बसलो. सरपंचानी दिपल्याक सांगल्यानी जा खेळनाऱ्या
सगळ्यांका बोलावन घेवन ये. दिपलो पाटकन गेलो नी सगळ्यांका घेवनच इलो. सगळे मान
खाली घालून उबे ऱ्हवले. सरपंचानी त्येंका सनसनीत मालवनीत सुनवल्यानी. मग सगळे
पोरगे त्वांड उगडून बोलाक लागले. आमचा चुकला आमी परत असा करूचव नाय. असा
चाकरमान्यांनी म्हटल्यानी मात्र, सगळे गाववाले ह्यांचा बोलना आयकाक खळ्यात आनि पेळेवर उबे ऱ्हवलले ते पोरांच्या पाटी लागले. पॉर फुडे हे
पाटसून चाकरमान्यांका कनकवलेक पोचवल्यावरच ते गप ऱ्हवले. मग इली गावच्या पोरांची
पाळी. गावल्यांनी त्येंकाव सोडल्यानी नाय. थोड्यांका पाठवल्यानी कवळफोड करुक पातेत, थोड्यांका पिटाळल्यानी शेतीच्या
कामाक. पावसाच्ये दिसव जवळ इले हत. हे झिलगे चांगलेच तावडीत गावले.
त्या दिवसा ती पेशल मॅच बघुक गाववाले
जमले,
कित्याक तर
ह्या मॅचीमुळे सगळो गाव येकठय इलोहा. पन ह्या पोरांनी सगळ्या मजेवर पानी वतल्यानी.
रायचा भराड म्हंजे आमच्या गावचा ‘वानखेडे स्टेडियम’. यवडा मोठा मैदान चाकरमान्यांनीसुदा
पैल्यांदाच बगलल्यानी. गावच्या धयकल्याच्या टायमाक ह्या सगळा रायचा भराड
पावन्यापैकानी फुल्लला आसता. मॅचीच्या दिवशीसुदा असाच फुल्लला. पन तेंका काय ठावक
मॅच आदीच फिक्स झालीहा म्हनान. आता ह्या रायच्या भरडावर कोनसुदा दिसना नाय. ढोरा
नाय आनि ढोराचो राकनोसुदा नाय. जे कदीमदी रायच्या भरडार गमायच्ये. चाकरमानी गेले
मुंबैक,
गावच्या
पोरंग्याका जुंपल्यानी शेतीक. आनि पिड्याच्यो बॅटी गेल्यो चुलीत…
No comments:
Post a Comment