चला, आंगणेवाडीच्या जत्रेक जावया !!!

२५ फेब्रुवारी २०१६… आंगणेवाडीच्या जत्रेची तारीख कळली आनी गावच्या आठवनींच्ये घोस वाऱ्यावर झुलाक लागले. गावाक होतय तेवा माझ्या धाकट्या काकां वांगडा आंगणेवाडीच्या जत्रेक आमी सगळे मिळान जाव. ते दिवस आता सरले. कारण शिक्षनासाठी नोकरी-धंद्यासाठी हयसर मुंबै शहरात आमी इलव.

पन ह्यावर्षी ठरवलंय कायपन करून आंगणेवाडीच्या जत्रेक गावाक जावकच व्हया.

माका आजूनव तो दिवस आटावता जेवा आमी धावी पास झाल्यार आमच्या वर्गातले धा-बारा जन मेळान मुंबैक जावक तयार झालव. आमका कोनाकव तेवा गाव सोडून शहरात जावचा नव्हता. तरीपन आमी शिकन्याच्या धडपडीमुळा आनि घराक आधार म्हणून पैसोआडको कमवूक म्हणान गावाभायर पडलंव.

आमचो मुंबैक जावयो दिवस जसजसो जवळ यैत होतो तसतसो आमचो जीव जळत होतो. आमी गावातल्या थोरा-मोठ्यांच्ये आशीर्वाद घेवन भायर पडाक लागलवं तेवा गावातली बरीच मानसा येष्टीच्या थांब्यांपर्यात पोचवक इल्ली.

गावड्यांच्या आजयेन आमका आमच्या वांगडा सात-आठ पावला चलत येवन निरोप दिलो. तेवा ती म्हनाली, “पोरांनु तुमी सगळे मुंबैक चल्लास आता माज्या घराच्या पडयेत धिंगानो कोन घालतला आणि दारातल्या आवळनीचे आवळे कोन काडतला” असा म्हनान तिना आपलो फाटको पदर तोंडाक लावल्यान. आनी मग आमी सगळेच रडाक लागलवं.

आज शहरात येवन आमी सगळी पोरा चांगले शिकलव-सवरलव. येगयेगळ्या ठिकानी नोकरेक लागलव. अधून-मधून गणपतीक आनि मे म्हयन्यात गावाक येतच ऱ्हवलय, गावाक कदीच इसालव नाय, गावाक काय वायच जरी खूट झाला तरी आमी येकमेकांका सांगून सवरून गावची खबरबात घेतच आसतव.

हयसरल्या कामात स्वतःक बांधून ठेयत आसलव तरी मनात मात्र गावच्या आठवनींचो सोनचापो परमाळता. तो वास आजूनव तसोच आसा. म्हनान आज जेवा आंगणेवाडीच्या जत्रेची तारीख कळली तेवा पुन्हा येकदा सगळा आठवाक लागला आनि मन गावच्या वाटेक लागला आणि कोकणकन्याच्या रूळावर धावाकय लागला.

माकाच ही पयली बातमी कळली म्हनान मिया अंजू, महेश, संदीप, निर्मला ह्या चौघांका फोन केलंय आनि तुमी आनखीन बाकीच्या ऱ्हवलेल्या वर्गातल्या आपल्या मित्रांका फोन करून कळवा म्हनान सांगलंय.

ह्या वर्षी आपन सगळे मिळान आंगणेवाडीच्या जत्रेक जावया आनि शाळेतल्या दिवसाच्ये, खळ्यातल्या मातीत रंगलेले सगळे दिवस पुन्हा आठवया. पन एक गोष्ट मात्र खटकतली की यावेळेस आमचे काका आमच्या वांगडा नसतले. जे आमका सगळ्या पोरांका एकत्र घेऊन जत्रेक जायचे. त्यांची कमी आता नेमीच ऱ्हवतली तरी पन त्यांच्या बरोबरच्यो आठवणी नेमीच ताज्यो ऱ्हवतल्यो. भराडी देवीचो आशिर्वाद आनी कृपा आपल्या सगळ्यांवर आसाच... 

(सिंधुदूर्ग जिल्ह्यात बोलल्या जाणाऱ्या मालवणी बोलीत लिहिलेला हा ललितलेख आहे.)

रात्रीच्या वेळी देवळाचा परिसर असा दिसतो.

भाविकांनी फुललेला मंदिर परिसर